Depresja to już choroba cywilizacyjna, jest też najczęściej występującą chorobą psychiczną. Mimo to nadal jednak bywa bagatelizowana przez ludzi, którzy mylą ją ze zwykłą chandrą czy chwilowym i najzupełniej naturalnym spadkiem nastroju. Ludzie, którzy cierpią na depresję, niestety, nie zawsze spotykają się ze zrozumieniem i realną próbą pomocy. Nadal jeszcze dość częstym zjawiskiem są „dobre rady” w stylu „idź pobiegaj”, „znajdź sobie zajęcie” czy „przestań być smutny”. To fundamentalny błąd, bo depresja – jeśli nie jest leczona – jest śmiertelna. Co to jest depresja? Jakie są jej rodzaje? Jak się przejawia? Jak ją leczyć? Dowiedz się!

Stany depresyjne

Depresja ma wiele różnych twarzy. To właśnie dlatego do każdego przypadku trzeba podchodzić w sposób indywidualny – bo nie ma dwóch identycznych przypadków depresji. W dzisiejszych czasach możemy o tej chorobie słyszeć bardzo często. Można by wręcz odnieść wrażenie, że depresja stała się „modna”. Często też to określenie używane jest w sensie potocznym i oznacza chwilowy, choć zupełnie naturalny, spadek nastroju.

Wszystko to sprawia, że łatwo jest się pogubić. Łatwo nie zauważyć, że ktoś ma depresję, bo nie zachowuje się tak, jak myślimy, że powinien – to wszystko przez myślenie stereotypowe. Każdy ma w głowie jakiś obraz tego, jak powinna zachowywać się osoba w depresji i jeśli ktoś nie wpisuje się w ten schemat to jego problem jest z góry bagatelizowany. Depresja to jednak nie jest chwilowy spadek nastroju. Nie jest to też moda. W takim razie: co to jest depresja?

Przede wszystkim depresja to choroba psychiczna, a także – przez częstotliwość swojego występowania – bardzo groźna choroba cywilizacyjna. Stany depresyjne mogą pojawić się u każdego – wiek, płeć, status społeczny czy materialny nie grają tu żadnej roli. Na depresję mogą zapaść dzieci, nastolatkowie czy osoby starsze, pracujące na eksponowanych stanowiskach, jak i te, które wiodą – na pozór – spokojny i ustatkowany tryb życia. Depresja nie wybiera i atakuje każdego.

Poza depresją istnieją też stany depresyjne. Te mogą, choć nie muszą, świadczyć o rozwijającej się w naszym mózgu depresji. Stan depresyjny to zaburzenia, w których występuje typowe i poważne obniżenie nastroju – mówi się o nich, gdy trwają co najmniej dwa tygodnie. Mogą być spowodowane jakimś bodźcem – na przykład przechodzeniem żałoby. Mogą też jednak świadczyć o początkach depresji. Depresja bowiem to już coś więcej niż stan depresyjny – to zaburzenie psychiczne, które jest długotrwałe.

Rodzaje depresji

Błędem jest myśleć, że depresja może być tylko jedna. To choroba równie groźna, co podstępna, dlatego u każdego może wyglądać inaczej, może przyjąć też inne formy. Dlatego istnieją różne rodzaje depresji, z tego powodu używa się bardziej ogólnego stwierdzenia „zaburzenia depresyjne”.

Wśród tych zaburzeń, poza depresją, można wyróżnić:

• Dystymię – w tym przypadku występuje obniżony nastrój, problemy z niską samooceną i problemy z podejmowaniem decyzji. Stan ten jest długotrwały i utrzymuje się przez około dwa lata. Dystymia przebiega na ogół łagodniej niż inne formy depresji, nadal jednak wymaga leczenia.

• Depresję sezonową – najczęściej spotykana jest u ludzi pomiędzy dwudziestym a trzydziestym rokiem życia, choć może dotknąć każdego. Objawia się najczęściej w okresie jesienno-zimowym i jest bezpośrednio związana z brakiem słońca. Mniej światła negatywnie wpływa na umysł i sprawia, że człowiek robi się bardziej rozdrażniony, brakuje mu energii, ma problemy ze snem i z apetytem – może objadać się nadmiernie.

• Depresję poporodową – ciąża i poród destabilizują organizm, wpływając bezpośrednio na poziom hormonów w organizmie. Badania dowodzą, że niemal 75% kobiet po porodzie doświadcza niepokoju, jest drażliwa i płaczliwa. Zazwyczaj te uczucia zaczynają zanikać stopniowo już po około dziesięciu dniach, czasem jednak utrzymują się przez dłuższy czas.

• Depresję maskowaną – w przypadku depresji najbardziej typowym objawem są symptomy emocjonalne. Dlatego depresja maskowana jest tak podstępna, często bywa wręcz nazywana depresją bez depresji. W tym przypadku to nie objawy psychiczne wysuwają się na pierwszy plan, a te fizyczne. Ciało wysyła różne sygnały, które jednak mają źródło w psychice, nie w problemach fizycznych – częste jest uczucie bólu. Dochodzi też do rozregulowania rytmu biologicznego i problemów ze snem. Depresja maskowana może wystąpić w każdym wieku – szczególnie trudna jest do zauważenia u najmłodszych, gdzie może przejawiać się opóźnieniem rozwoju – emocjonalnego, psychicznego i intelektualnego. U młodzieży natomiast często objawia się przez zachowania autodestrukcyjne, zaburzenia natury psychosomatycznej, może też doprowadzić do rozwoju fobii społecznej, szkolnej i innych dolegliwości towarzyszących.

• Osobowość depresyjną – depresyjne zaburzenie osobowości, które sprawia, że osoba ma niskie poczucie wartości, jest ciągle krytyczna względem siebie, bardzo łatwo wpada w wyrzuty sumienia czy poczucie winy. Rzadko też odczuwa radość, bo jej uczucia zdominowane są przez smutek, przygnębienie i pesymizm. Osoby z osobowością depresyjną często zapadają na depresję lub cierpią z powodu dystymii.

Objawy nieleczonej depresji

Depresja to coś więcej niż po prostu obniżony nastrój. To poważne zaburzenie psychiczne i właśnie w ten sposób powinno być traktowane.

Nie można uznać, że depresja przejdzie samoistnie – osoba nią dotknięta potrzebuje prawdziwej, profesjonalnej i kompleksowej pomocy. Nie wystarczy „pójść pobiegać”, by depresja minęła.

Nieleczona i bagatelizowana depresja bardzo negatywnie wpływa na życie. Doprowadza do alienacji społecznej, ciągłego poczucia winy, bardzo niskiej samooceny. Mogą pojawić się zachowania autodestrukcyjne – samookaleczenia, myśli samobójcze, a nawet próby samobójcze. Człowiek dotknięty depresją w skrajnych przypadkach może też nie mieć siły na wyjście z łóżka – przez co będzie zaniedbywał inne aspekty swojego życia i coraz bardziej umacniał się w przekonaniu, że jest nic nie wart.

Jak leczyć depresję?

Depresja sama w sobie jest bardzo groźna i nie może zostać zaniedbana – należy ją leczyć z całą stanowczością. Jak leczyć depresję? przeczytaj również: https://psychoportal.pl/choroby-i-zaburzenia/depresja/leczenie-depresji/

Często stosowana jest farmakologia – leczenie farmaceutyczne jest bardzo ważne w procesie dochodzenia do zdrowia. W depresji szwankuje mózg, dlatego odpowiednie lekarstwa są w stanie pomóc mu dojść do równowagi.

Lekarstwa to jednak nie wszystko. Bardzo ważna jest też psychoterapia. Depresja nie bierze się „z powietrza”, ma swoje podłoże, które często bywa nawet nieuświadomione. Dobry terapeuta pomoże odkryć przyczynę, która stoi za depresją. Dzięki temu możliwe będzie wypracowanie sobie nowych, lepszych i zdrowszych wzorców, które będą w przyszłości chroniły przed nawrotem depresji.

Ruch i relaks też mają ogromne znaczenie – jednak nie zamiast leczenia, tylko obok niego. Aromaterapia, dogoterapia, arteterapia, muzykoterapia, joga, spacery z psem – wszystko to może pomóc organizmowi zrelaksować się i zredukować poziom stresu, co bardzo korzystnie wpłynie na mózg. Pamiętaj jednak, że ruch nie jest w stanie zastąpić ani psychoterapii, ani leczenia farmakologicznego.