Terapia dla Dorosłych Dzieci Alkoholików – Terapia DDA
Syndrom DDA – Dorosłego Dziecka Alkoholika, to zespół cech osobowości kształtujących się w dziecku (a także w osobie dorosłej) spowodowany dorastaniem w rodzinie, w której jedno z rodziców lub oboje byli uzależnieni od alkoholu. Osoby z taką rodzinną przeszłością mogą spotykać się z licznymi problemami dotyczącymi przeżywania i odczuwania siebie oraz innych osób, a także odznaczać się specyficznym sposobem podejmowania decyzji.
Charakterystyka Syndromu DDA
Już w 1969 roku wykazano, że osoby wychowujące się w rodzinie dotkniętej problemem alkoholowym w życiu dorosłym zmaga się z takimi problemami problemy psychologicznymi, jak lęk, niepokój i apatia. Od tego czasu przeprowadzono wiele badań dotyczących psychospołecznego funkcjonowania osób z syndromem DDA. Wielu pacjentów pomimo świadomej wiedzy o występującym w rodzinie (w przeszłości bądź obecnie) problemie alkoholowym usilnie zaprzecza, jakoby miało to negatywny wpływ na ich dorosłe życie.
Zaprzeczanie to jest jednym z psychologicznych mechanizmów obronnych. Osoby z syndromem DDA stosują także „blokady” w postaci wyparcia, fantazjowania czy też racjonalizowania. Często skrajnie przeżywają emocje i silnie reagują na pojawiające się zdarzenia.
Często sami mają problemy z alkoholem bądź wybierają partnerów z takim problemem. Dorosłe Dzieci Alkoholików są także często mniej zadowolone z wielu aspektów swojego życia, zwłaszcza tych dotyczących osób najbliższych, a z własnych wyborów i zachowań.
Syndrom DDA dotyczy przede wszystkim nabytego w trudnych warunkach wychowawczych stylu funkcjonowania, który może znacznie odbiegać od stylu osób wychowywanych w warunkach bardziej korzystnych. Dziecko, które dorastało w domu z uzależnionym od alkoholu rodzicem musiało nauczyć się radzić sobie w najgorszych chwilach, często ukrywając problem rodzinny przed światem. Mogło czuć się winne i bezradne, a także brać na
siebie odpowiedzialność za sytuację w domu. Praktyka terapeutyczna pozwala na wyróżnienie trzech podgrup Dorosłych Dzieci Alkoholików. Pierwsza z nich to osoby dobrze przystosowane i radzące sobie w życiu, nie mające trudności w rozwoju osobistym i kontaktach z innymi. Kolejna podgrupa składa się z osób o tzw. „typowym syndromie DDA”. U osób z tej podgrupy obserwuje się wiele problemów, które są związane z życiem emocjonalnym. Występuje u nich zaniżona
samoocena i trudności w relacjach z innymi, szczególnie w przypadku relacji bliskich. Na trzecią podgrupę składają się osoby źle przystosowane, często ze współwystępującymi zaburzeniami psychicznymi, uzależnieniami, nerwicami czy zaburzeniami osobowości. Problemy wynikające z wychowywania się w rodzinie z problemem alkoholowym u tych osób są bardziej złożone, w ich rodzinie występowało więcej stresorów.
Wielu psychoterapeutów zaznacza, że syndrom DDA nie jest sam w sobie diagnozą i nie podlega bezpośredniej terapii. Dorosłe Dzieci Alkoholików mają często poważne stany depresyjne lub lękowe i to właśnie na nich koncentruje się leczenie. Terapia osób z syndromem DDA może być prowadzona zarówno w sposób indywidualny jak i grupowy przez terapeutę uzależnień.
Należy do tak zwanych terapii krótkoterminowych, trwa około roku lub dwóch. Może się zdarzyć, że po zakończeniu terapii u specjalisty od uzależnień pacjent będzie potrzebował także pogłębionej terapii z zakresu leczenia osobowości.
Terapia DDA polega głównie na pomocy przy nazwaniu i uporządkowaniu określonych przeżyć, które są związane z trudną domową sytuacją z dzieciństwa. Pomaga szerzej zrozumieć sytuację, pozwala na wyprowadzenie pacjenta z poczucia winy i odpowiedzialności za emocje i decyzje innych osób, a także podniesienie satysfakcji z własnego życia.
Ważnym elementem terapii jest również wskazanie mechanizmów powstałych w dzieciństwie i wciąż funkcjonujących, niejako „podpowiedzenie” Dorosłemu Dziecku Alkoholika, jak zapanować nad swoim życiem i w jaki sposób zastąpić zakorzenione odruchy.
Skuteczność terapii DDA
Badania pokazują, że psychoterapia DDA daje wiele korzyści. Wpływa pozytywnie na doświadczanie samego siebie w relacjach z innymi, poprawia umiejętności kontrolowania i rozumienia własnych stanów emocjonalnych, a także obniża natężenie objawów psychopatologicznych.
Tak jak w przypadku terapii innych zaburzeń, terapia syndromu DDA jest procesem wymagającym zaangażowania zarówno czasowego jak i emocjonalnego. Każda terapia daje efekty wtedy, gdy pacjent ma motywację do leczenia i jest gotów na taką formę pomocy. Z powodu trudności w dokonaniu tego samodzielnie, terapia DDA jest dla wielu osób z tym syndromem niejako początkiem spokojnego, dobrego życia.
Warto zaznaczyć, że nie sam alkohol jako ciecz wpływa negatywnie na rozwój i funkcjonowanie osób z syndromem DDA, a właśnie dysfunkcja rodziny, którą może on spowodować.
Do kogo kierowana jest Terapia DDA
Terapia pacjentów z syndromem DDA kierowana jest do osób, które w swoim zachowaniu zauważają problemy emocjonalne, takie jak ciągłe poczucie niepokoju, smutek, poczucie pustki, nadmierne zamartwianie się o przyszłość, a także problemy w relacjach z innymi ludźmi, przejawiające się na przykład brakiem umiejętności rozmowy z innymi o swoich emocjach, trudnościami w budowaniu trwałych relacji partnerskich czy brakiem poczucia satysfakcji płynącej z bycia w bliskiej relacji.
Warto interweniować jak najwcześniej, aby jak najszybciej móc poradzić sobie z problemem. Jeśli po przeczytaniu artykułu rozpoznajesz u siebie objawy wskazujące na Syndrom DDA, umów się na konsultację. Specjalista pomoże Ci wyjaśnić wszystkie niepewności.
Artykuł opracowany wraz z terapeutami z poradni: https://psychoterapiacotam.pl/dla-kogo/terapia-dda-ddd/
